Madina (2-sahifa)
yorishmasdi.
Kuyov qop-qora kastyum-shimda kelinning yoniga kelib, Madinaga gul uzatdi.
Qiz boshini ham ko’tarmasdan gulni oldi.U hech qachon erining yuziga qaramas-
likka ont ichgandi. Biroq qiziquvchanlik ustun kelib, Madina kuyovga qaradi. Qaradi-yu qotib qoldi. Uning qarshisida miyig’ida kulgancha Sobir turardi.
-Nega uchrashuvga chiqmading?-so’radi Sobir sekingina.
Madina javob bera olmadi. Uning tili qotib qolgandi. Sobir javobni ham kutmay qizni yetakladi.
Ko’z ochib yumguncha to’y ham o’tib ketdi. Madina yangasi bilan yoshlar uchun tayyorlangan xonada chimildiq ortida uxladi. Azonda turib ko’chalarni supurdi. Kunduzga yuz ochdi marosimi turardi.
Yuz ochdidan so’ng mehmonlar uy uylariga tarqalishdi. Qiz nima qilishini bilmay chimildiq ortida o’tirar edi. Shu payt uning yosniga kuyov janoblari kirib keldi
-Salom go’zal qiz. Qanday, charchash bo’madimi?-So’radi u kelinning yoniga o’tirib
-Basharangiz qursin, nega oldinroq aytmadingiz?-Madina kuyovining yelkadiga
sekingina urib qo’ydi.
-Surpiriz qilmoqchi edim,
Birdan Madina yig’lab yubordi. Sababi so’ralganda, “Xursandman” deb javob berdi.
-Bugun ko’p charchab qolma, hali oldinda uzun tun bor!-deya Sobir chiqib ketdi.
Madina kunning qolgan qismini sabrsizlik bilan o’tkazdi.
Soat o’ndan o’tkanda Sobir chimildiqni ko’tarib kirib keldi. Madinaning yoniga o’tirib irimlarning barini qildi. Shu payt tashqariga qaragan deraza ochilib, ichkariga mushuk otilib kirdi. Sobir ham kutib o’tirmay, mushukni ushlab, egniga yashirgan pichog’ini olib bechora hayvonni so’yib tashladi.
Madina sho’k holatida edi. Chinqirib yuborishdan o’zini zo’rg’a tiydi.
-Raxmat,-deya Sobir so’yilgan mushukni tashqariga qayta uloqtirdi.
-Nima qiganiz bu?-so’radi Madina qaltiroq ovozda.
Sobir javob bermadi. Qon tekgan choyshbni ham tashqariga otdi.
-O’rinni sol, xotin.-buyurdi Sobir.
Madina buyruqni bajardi. Zamon o’tmay Sobir Madinani quchoqlab o’pa bosh-
ladi.
-Sen menikisan,-takrorlardi u,-faqat menikisan, qancha kutganimni