Fohishalar oilasi 2 (onasi, qizi, xolasi...) (4-sahifa)
mehmonlar ona-bolani tizzalatib qo’yib yuzlariga bo’shanmoqchi bo’lganida “nishon”dan adashib ketgan “o’qlar” edi), ohirida u yotoqxonani yig’ishtirardi, ana o’shanda har yoqqa sochilib yotgan ko’rpa-yostiqlar orasidan Nargiza, Lobar yoki boshqa birov yuzidagi, badanidagi spermalarini artgan mers trusiklar-u, sochiq-salfetkalar ham chiqardi.
Mana shularni ko’rib Halima opa o’zining fohishalarga xizmat qilayotganini tushunar, ho’rligi kelib pinhona yig’lar, bu ishni tashlagisi, ko’cha supurib bo’lsa ham halol pul topib yashagisi kelardi. Biroq har safar ikki bolasi ko’z o’ngiga kelganda bu fikrdan voz kechishga majbur bo’lardi. Marhum, suyukli eridan qolgan bu yodgorlariga faqat shu yo’l bilangina yetarli sharoitlarni yarata olardi. U bir kun bolalari o’sib-ulg’aygach marhum eri bilan kechirgan baxtli kunlaridagi quvonchi kelinlar-u nabiralar davrasida yana qaytib kelishiga ishonardi, faqat shu ishonch va umidgina uni mana shu chirkin va iflos uyda tutib turgandi.
Halima yarim soatga qolmay ishni tugatdi, ketmoqchi bo’lib turgan payti Nargiza uni to’xtatib qo’liga 200 $ pul berdi.
-Mana bu shu oy uchun ish haqiz. Erta, indin keb o’tirmen. Ikki kundan keyin kelas, ho’pmi?
Halima boshini silkib qo’ygancha indamay chiqib ketdi. Nargiza birorta o’ynashinikiga ketadigan yoki birortasi unikida bir-ikki kun qoladigan bo’lsa, oqsochga shunday “favqulodda ta’til” berardi.
U tanish restoran boshlig’iga telefon qilib to’rt yarimga besh kishilik ovqat buyurdi. Endigi yagona yumush Qahhor akani kutish edi.