Fohishalar oilasi 2 (onasi, qizi, xolasi...) (2-sahifa)
kelurin. Oyimga etganmidiz?
-Yo.
-Yaxshi, unda kim kelarkan dib qo’yiy?
-Qahhor aka diseyiz, tanisala kere. Polshada tanishgandi…
Qahhor aka gapining davomini aytolmadi, Lobarning quvonchdan qiyqirib yuborgan tovushi uning ovozini bosib ketdi.
-Voy, o’sha Qahhor aka sizmisiz? Oyim keganlaridan beri har kuni siz bilan sikishganlilarini etib, havasimmi keltirib, amimmi suvini oqizadila. Uch haftadan beri qachon kelarkinla dib kutaman sizzi. Aksiga ogande oyimlayam har kuni qo’tog’izzi og’izlariga ovotganda tushgan selfilarini ko’rsatib maqtanadila.
Bu gaplarni eshitib Qahhor aka biroz gangib qoldi. Harholda u bu qadar ochiq gaplarni kutmagandi. Yutinib qo’ydida, hayajondan ovozi titrabroq gap boshladi.
-Silanikiga qachon borsam bo’ladi?
-Qachon xohlaseyiz, kelurin. Hozi keseyizam jon diyman.
-Manzilli etin unda.
-Mirzo Ulug’bek, … kvartal, … ko’chasi, … dom, … kvartira.
-Rahmat.
-Qachon kelas? – sabrsizlanib so’radi Lobar.
-Sal kechro, to’r yoki beshlada.
-Namuncha kech? Ha mayli, muhimi – kevossizku. Tezro kelin, ko’zimiz to’ramas, sakkiz bo’b kutamiza, jonim.
Go’shakni qo’yib Lobar quvonchdan qichqirib sakray boshladi. Nargiza yalang’och badanini ko’z-ko’z qilib, sochiq bilan sochlarini artgancha hammomdan chiqib kelarkan ko’zi qiziga tushdi. Hammasini tushunib turganiga qaramay o’zini bilamaganga solib so’radi.
-Ha, namuncha xursansan? Boya telefon jirinlaganda amini yalatomi qoganinda qovog’indan qor yog’votudi-ku?!
-Qahhor aka kevotkanakanla, - quvonchdan baqirgudek javob berdi Lobar.
-Qaysi Qahhor aka?
-O’zizzi jinniliyga somen. Bilib turibsiz-ku qaysi Qahhor akaliligini. Har kuni qo’tolarini so’rib tushgan selfiyizzi ko’rsatib, amimmi suvini oqizmagunizcha, amizzi qichishi bosilmiydi-ku.
Nargiza bu gaplarga e’tibor berib o’tirmasdan “suhbat”ni boshqa mavzuga burdi.
-Nechchida kelarkan?
-Anig’ini etmadila, to’r-beshlada keb qolishlari mumkinakan.
-Xolalarin qani?
-Bilmasam, ikki kun avval qayoqqadir ketishgandi-ku. Shundan beri telefonam