Ehh Durdona... 2-qism (3-sahifa)
baxtli bo‘lasiz. Xolasining o‘g‘liga tekkan hamma qizlar ham baxtsiz emas. Sening ham baxtingga ko‘z tegmasin.
Bu xabarni o‘qib hushim boshimdan uchdi. Nahotki u ham azobda. Yo‘q bu muhim emas. Nahotki u ham meni... Hammomning eshigi ochilib yopilganini eshitib, telefonini joyiga qo‘ydimda xonamga chiqib ketdim.
4 soatlik vaqt uyqu bilan o‘tdi. Turib tashqari chiqsam ota-onam tayyorgarlik ko‘rishyapti:
-Ha qayoqqa?
-Bir qarindoshimizning bugun to‘yi aytgandimku senga bolam. Mayli ikkovlariz zerikmay o‘tiringlar.
Ketishdi. Biz ovqatlandik. Gapirishga gap yo‘q. Yonma-yon televizor ko‘rayotganda men birinchi gap boshladim
-Vaysaqi telingni berchi!
-Ha aka birdan...
-Qani tez ber. Sen qizni bir tekshiray!
-Tavba ushlang deb telefonini berib biroz tumshuq qildi u. Lekin ko‘z qiri bilan qayerlarni titkilayotganimni kuzatayotganini sezardim. Men ham biroz aylanib ataylab telegram kirganimda u menga yaqinroq kelib, oyoqlarini ustma-ust qo‘ydi. Beparvolik bilan teliga tikilar, mening ko‘zim esa yaqinda 17 ga kiradigan "singlim" Durdonaning tizzasidan biroz ko‘tarilgan ko‘ylagidan ozi ko‘rinayotgan oppoq, bejirim sonlari yuqorisi ozgina ko‘rinsada durkun, tarang turgan ko‘kraklarida edi. Tikilib qolsam o‘ng yuzimga har xil nafas olayotgan qaynoq taft urildi. Bo‘lishi mumkin emas. U mendan... Nahot u xohlayapti?! Yashin tezligida quyilgan bu fikrimdan miyamga qon tepib, endi boshimni ko‘tarib g‘azabimni unga sochmoqchi edim, qo‘ng‘iroq ovozlar pichirlab yangradi:
-Aka iltimos qo‘yvoring!
Hushimni yig‘sam o‘zim bilmay uni belidan mahkam ushlab o‘zimga tortayotgan ekanman. Durdona esa titrab gapirardi. Mayin tabassum bilan uning yuzlariga yaqinlasha borib, peshonasiga peshonamni qo‘ydim. Burnim bilan kichkina burunchasini siladim.
-Nima qilay Durdonam. Seni sevib qoldim. Ishqingda o‘zimni ham bilmayabman...
-Men ham...
Bu bir umrga arziguli oqshom edi. Lablar tutashdi. Qaynoq bo‘salarning o‘ziyoq lazzatlantirar, belidan tutgan qo‘llarim ehtiyotkorlik bilan xipcha bellarini erkalab