Спектаклни репетицияси кўнгилдагидек ўтди!
Ёшим 15 га тўлганди. Опам ўқишга кетганларидан кейин, кийимларини олиб, ҳар сафаргидек модни кийиниб олдим. Ҳар бир кийимни кийганимда ўзимга ёқиб кетардим. Тошойнани олдида туриб, ўзимга оро бердим. Кўчадаги кечқурун ясанган қизлага ўхшаш, ойнага қараб ўзимми шуларнинг бири, деб ўйлаш ёқарди манга.
Бундо қарасам, очилиб кетибман, кийимим тирсиллаб турарди, калта юбка тиззамни юқорирогида тугарди. Орқам думалок, катта бўлгани учун юбка сезиларли кўтарилиб, оппоқ думбамни салгина кўрсатиб турарди. Шунақалигимга махлиё булиб, "шунақа кийиниб турганимда, бирорта бақувват эркак ўзининг жунли қўллари билан қучоқласа эди", - деб ўйлаб, ойнани олдида бироз айланиб, кейин уйда айлана бошладим, айланавердим, айланавердим....
"Ҳоой" - диган овоздан ўзимга келдим. Қарасам юқори қаватдаги дўхтир қўшнимиз Эркин ака. Эшикни тақиллатсала, эшитмаган эканман, ўшанга кириб кеган эканла. Ойимлага дори ташлаб кетишга кирган эканла.
"Уйдамисан, йўми, овоз бермадинг...." - бошладила-де тухтаб колдила.
Олдиларида ҳар куни салом бериб кириб чиқиб юрадиган қизча, очиқ-сочиқ кийимларда олдиларида турардим.
"Саломалекум" - дедим чўзиб, ўзим нима қилишимми билмай, "келинг" дедим.
"Мануни ташаб кетишга кирудим" - деб пакетти узаттила.
"Хўп" - деб олдим.
"Бериб қўярсан, агар бирортаси тушунарсиз буса, қоғозда ёзиб қўйдим" - дедила Зариф ака манга ғалати қараб.
Улани қарашларидан қўрқдим, "энди нима бўлади", "бу жинни бўганми, бунақа кийимлани кийиб юрибди" - диб ойимга этиб беришларини ўйлаб, юрагим орқага тортиб кетди.
"Ман, ҳалиги, ану... мактабда спектаклда ўйнавотувдим" - дедим, гапим ўхшамаганини шу заҳотиёқ тушундим.
"Кимми ўйнисан" - сўрадила Зариф ака.
"Шу, ҳалиги битта қиззи ролидаман".
"Хмм.... яхши... хеч ким йўқми уйда?"
"Йук".
"Ҳали айланвотган экансан, тегинга ҳич нима киймадингми?"
"Кийдим" - дедим.
"Йук, кўринмади" - дедила.
"Бор" - дедим.
"Қани?"
Юбкани кўтаришга мажбур бўлдим. Ялтиллаб опамни қизил учбурчак трусиги кўринди. Униям кийиб, кутимми юбкани тагидан кўринишидан мазза