QANDAY QILIB 2 (2-sahifa)
bo’ldi, u allaqachon boshni orqaga tashab rohatlanardi. Xotin, har doimgidek Javohirdan keyin, ohista ovozini chiqazib boshandi.
- Qanaqa qilib? - o'zimga kevolib, so'radim.
- Xo'sh, siz o'g'il tug'ishni xohlardiz. Keyin sizga boshqa sperma bilan sinab ko'rishimiz mumkinligini etgandim. Man buni hazillashib etgandim. Javohir qo’tog’i manga kirganda, boshim o'ylashi to'xtatadi. Mani amim har doim bitta narsani etadi, "iloji boricha chuqurroq va iloji boricha ko'proq quysin". Man bitta fikrga keldim, nima narsa bo’lsa bo'lsin. U amimga oqizmoqchimi demak oqizadi. Ikkiqatlimi, demak, ikkiqatli. Bo’lar ish bo’ldi. Javohir bu oylarda manga juda ko'p spermasini oqizdi. Ayamasdan, xohlagancha amimga tugatvurdi, tugatishiyam gapmi faqat kanchat qildi manga, lekin tan olish kere rosa xursand bo’ldim bu lahzatladan.
Man nafaqat turmush o'rtog'imni amini qozonga aylantirdim, u yerda hamma narsani, kengaytirib tashlandi deb o'yladim. Shundo qilib, Javohiri ko’rona ishlatib undan tashqari, u uni ham urug'lantirdi. Ikkinchi marta man shunday o'tirdim va o'yladim. Mani Nozimam birinchi marta homilador bo'ganida ham xuddi shundo his-tuyg'ular paydo bo'ldi. Xo'sh, agar bola haqiqatan ham bo'sa. Man hamma narsa avvalgidek qosin deb qaror qildim. Qura tashlandi. Axir, bu Nozimani farzandi, mani sevimli xotinimni farzandi. Bu deagni farzand maniki yani mandan.
Shundo qilib, 31 avgust keldi. Kechqurun onam bilan bolalar qaytib kelishligi kerak edi. Biz hech qachon dengizga bormadik, lekin mahalliy daryoga bordik. Ajoyib plyajlar bor. Biz yozni ajoyib o'tkazdik. Javohiri kuzatish vaqti keldi. Xotinim mandan biron bir bahona bilan bir soatga ketishimni so'radi. Xuddi unga xayrlashish uchun bu vaqt yetarli edi. Biz buni qildik.
Man onam va bolalarim kelishidan oldin bozorga borishlari kerakligini etdim. Ungacha sizlar narsalarni yig’ishtirib uyni tozalisizlar. Javohir hech narsani qolibketmasligi uchun. Xotinim manga minnatdorchilik bilan qaradi, u Javohirga befarq emas edi. Sevgi emas. Bu allaqacho