Катта хотин 8
- Э, нима деяпсан, дугона, сенинг ўғлинг билан-а? деди Феруза.
-Ай, бир ҳазиллашдим-да, деди Гулшан жилмайиб.
Улар гаплашиб, ҳангомалашиб Гулшаннинг уйи дарвозасидан кириб келишди. Уйда фақат Гулшаннинг кичик ўғли Ойбек бор экан. Гулшан ўғлидан қолганлар қаерда эканлигини сўради. У эса индамай елкасини қисиб қўйди. Феруза ажабланиб Гулшанга савол назари билан қараб қўйди.
-Мана шунақа, у бир йиллардан бери гапиролмайди.
-Нега?
-Билмаймиз, нима бўлганини!
-Докторга кўрсатдингларми?
-Албатта!
-Хўш, нима дейишди?
-Қаттиқ қўрққан ёки ҳаяжонланган, дейишди. Яна шундай ҳолатни бошдан кечирса, яна гапириб кетади, дейишди.
-Ҳеч қиси йўқ, яхши бўлиб кетади ҳали.
-Айтганинг келсин, дугонажон, айтганинг келсин!
Улар уйга киришди, Гулшан кийимини алмаштириб келди, дастурхон тузашни бошлади.
-Яна турсигингни кийиб олмадингми, ишқилиб? деди Феруза. Гулшан индамай этагини кўтарди, турсиги йўқ эди. Шоша-пиша этагини туширди, аланглаб қўйди.
-Ҳа, намунча аланглайсан?
-Ойбек кўриб қолмасин, дейман-да!
-Мен эса, ўша Элёрнинг ҳикоясидан сўнг
унча-мунчага болаларимдан уялмайман.
-Ҳа, бўпти. Қани нондан ол, ма, чойдан ич!
Дугоналар яна суҳбатни давом эттиришди.
Хўш, дугон, ўша йигитлардан қачон биринчи марта ам кўрганини сўрапсан, ўзинг-чи, қачон, қаерда биринчи марта қўтоқ кўргансан?
-О, дугонажон, анча кутилмаган вазиятда бўлган. Ўшанда учинчи синфда ўқирдим, бир куни мактабдан қайтаётгандим, овлоқроқ кўчадан келаётгандим, қарасам, бир 45-50лар атрофидаги амаки эскироқ Жигулининг капотини очиб қўйган экан, мени чақириб қолди: Қизим, мана буни ушлаб тур, деди. У машинанинг нариги томонида турганди, машинани айланиб ўтсам, айланиб ўтсаам, шимидан каттакон қўтоғи чиқиб турипти. Турра солиб орқа-олдимга қарамай қочдим!
-Воҳ-ҳах-ҳа! деб Гулшан кулиб юборди.
-Э, нимасини айтасан, ўша каттакон қўтоқ 4-5 кун тушимга кириб чиқди!
Гулшан мазза қилиб куларди.
-У амакининг қўтоғи ҳалиям кўз олдимдан кетмайди.Кейинчалик эшитсам, у амаки бу фокусини яна 4-5та визчага кўрсатган экан.
Ҳа айтгандай,